TUZLU KOLYEM
TUZLU KOLYEM
‘hayat’ gözünü yumdu iste geldim ahına,
Gecelerimde yakışmış mı tuzlu kolyem boynuma?
Kimin hakkı kimde kalır bu yol varır mı hakkına?
İstemez oğlum zorlama , selam verme hatrıma!
Nefretim inan yok, ah etmek huyum değil.
Selam dur da saygım görmezden gel elleri.
Bazen taşar , yetmez engel; bu dert kalbe sığar değil !
Merak etme durulur , bilirim..Ne de olsa nafile…
Ateş damlar yüreğime, yürek haydi dağlan.
Düştüğü yeri yakarmış, fark edemezmiş insan.
Anlar ettim geç olur , döner devran yaş kalır.
Varsa özrüm bende saklı, günahlarımdır pişman.
Umutlarım canımdı benim, üstü kapalı yıktılar.
Gözlerim kör olmalıydı , nispetlerde yaktılar.
Acılarımı maskot edip çırılçıplak soydular.
Çok soğuktu titriyordum, yalınayakla koydular!
Kimi gözümde hain oldu, kiminin gözünde ben hain.
Dünüm bugüne tutmayan yalan, bu ‘hayat’ ne garip.
Nefsim galip,isyan kalbim harap düştü halim.
Bil ki sade Rabbim daim kardeş bu dünya fani!
Sehabe 2006